miércoles, 22 de enero de 2014

mi futuro profesional.

Para el año me gustaría estudiar un ciclo medio, relacionado con alguna rama del deporte, como el de Conducción de actividades físico-deportivas en el medio natural que se imparte en el IES Terra de Turonio, el instituto en el que estudio actualmente y para desplazarme cogería el bus del instituto y la otra opción es el ciclo medio de atletismo que se imparte en el instituto IES as Barxas de Moaña.

 Pienso que cualquiera de esos dos ciclos me puede aportar experiencia de cara al futuro laboral ya que esos ciclos los complementaría con algún curso relacionado con el tema y tal como esta el panorama laboral las empresas quieren a gente cualificada pero que tengan practicas en las empresas y eso es algo que aporta un ciclo mas que una carrera.

Me gustaría en futuro trabajar en un gimnasio o como monitor de niños , entrenador , preparador físico etc
estos son algunos de los títulos que obtienes con los ciclos que mencione anteriormente, en definitiva espero estudiar un ciclo relacionado con el deporte.









miércoles, 18 de diciembre de 2013

Estudio

Normalmente una hora y pico porque tengo que ir a entrenar pero cuando hay examenes estudio más tiempo, para estudiar me organizo haciendo resúmenes que es como  mejor lo entiendo .Pienso que ese método me ha funcionado bastante bien y aparte en clase entiendo bien las cosas porque al ser pocos nos prestan más atención.

No me ha impedido nada estudiar aunque me cuesta bastante concentrarme. Me considero una persona luchadora y tengo la fé necesaria ya que no soy negativo. la negatividad es algo que no aporta nada y por lo tanto el que la tenga vale la pena que la cambie.

El tener capacidad de esforzarse es muy importante en la vida  porque es bueno de cara al futuro ya que te puede conducir al éxito .

Una sociedad incapaz de esforzarse no serviría para nada porque todo trabajo requiere su esfuerzo sea cual sea y la como dida no lleva a ninguna parte ya que apalancarse no es bueno. Pienso que debo de cumplir con mis obligaciones de aprobar porque mis padres se esfuerzan por darme una educación y se lo tengo que agradecer de algún modo porque no quiero ser de la llamada generación ni-ni : estudia ni trabaja , pienso que no me parezco nada a esa generación porque estudio y me esfuerzo.

Vivir en la ignorancía implica no estar al día a día no enterarse de lo  que pasa vivir en la aversidad .Los individuos que no tienen cultura son gente que no le da aprecio a las cosas, que no saben lo que es esforzarse,  que no saben lo que cuesta ganarse la vida y que no aportan nada en la casa donde habitan solo esperan a que les traigan un plato de comida a la mesa.

Yo pienso que de mi familia todos se alegran de que apruebe y me motivan para que me esfuerze y supere el curso ya que si no lo hago me echan bronca y pienso que vale la pena perder un día estudiando que toda una vida sin trabajo y dependiendo de los demás.

Pienso que mi actitud con respecto al estudio es buena ya que intento prestarle la máxima atención posible el tiempo que le dedico me resulta suficiente el tiempo que no estoy estudiando estoy corriendo ya que entreno todos los días o si no con mis amigos ,estas actividades las considero positivas porque me sirven para evadirme por un instante de las cosas.

En conclusión, la mente de alguien que no ha sido alimentada con conocimiento es una mente vacía y libre sin nada sería como un ser inerte ya que no conocería nada de ningún tema no tendría ningún tema de conversación y sería un futuro destinado al fracaso permanente ya que no disprondía de ninguna formación educativa. No había hecho nunca esta reflexión y pienso que servirá para cambiar un poco mi actitud .Si no supero el curso tengo pensado hacer una prueba de acceso a ciclo pienso que los ciclos son una fuente de conocimiento muy grande de cara a formarse en un trabajo concreto y hay que estudiar mucho. A mí en concreto me gustaría un ciclo de atletismo o si no de preparador físico.






miércoles, 11 de diciembre de 2013

Castelao foi un escritor Galego  comprometido coa terra e co pais , a súa persoa reunía as facetas de :  narradorensaístadramaturgo ,debuxante  e político galego, chegando a ser a figura máis importante da cultura galega do século XX .
Naceu o 30 de xaneiro de 1886 , Daniel foi criado especialmente polos seus avós maternos Teresa e José Ramón xa que o seu pai emigrou a Arxentina , A finais de 1895, Daniel emigrou coa súa nai para ir vivir co seu pai na Pampa.
"Tiña eu once anos cando meu pai, que estaba na Arxentina, nos chamou cabo de si; e alá fomos embarcados miña nai e mais eu, nun paquete alemán" Castelao, O segredo
En 1900 deciden volver para que Castelao estude medicina en Compostela ,cos ingresos que acumulara o pai en Arxentina, mellora substancialmente a situación económica da familia polo que puido dedicarse á política chegou a ser alcalde de Rianxo e dar estudos ao seu fillo.Tivo que emigrar a Arxentina xa que foi exiliado na guerra civil .
As creacións mais importantes de Castelao foron na narrativa :
 En Cousas:foi o termo empregado por Castelao para designar diferentes conceptos. RetrincosUn ollo de vidro:Consta dunha serie de secuencias narrativas que acadan unidade estrutural grazas a seren produto dunha conversa entre un narrador, o esqueleto, que lembra secuencias da súa vida pasada, e dous paranarradores, colegas de cemiterio.. e Os dous de sempre trata de dous rapaces e un deles esta eivado das pernas, estas obras establecen un conxunto único na narrativa Galega.
No teatro:
Só escribiu unha obra de teatro, titulada Os vellos non deben de namorarsecomedia que conta os amores tardíos de tres vellos con tres mozas novas, e que incorporaba tendencias renovadoras do teatro europeo xunto coa tradición popular galega.
En ensaios:
Diario, as cruces da pedra na Bretaña, sempre en Galicia e o ensaio mais importante escrito desde un punto nacionalista.
Debuxos:
Os seus debuxos, complementados con textos agudos, móstranos a Galiza agraria os mais famosos foron cincoenta homes para dez reas ,cousas da vida ,Atila en Galicia e Galicia Martir.




Trata da pobreza dos campesiños que tiñan que pagar impostos e que eran tan pobres que non lle chegaban para pagalos.


 O pai de Migueliño chegaba das Américas e o 
rapaz non cabía de gozo no seu traxe festeiro. 
Migueliño sabía cos ollos pechados cómo era o 
seu pai; pero denantes de saír da casa botoulle 
unha ollada ó retrato.
“O pai de Migueliño”
Trata dun neno que non coñeceu ao seu pai e antes de ir a buscalo ao peirao mira un retrato como é para identificalo é cando chega resulta que é outro totalmente distinto mermado polo traballo que fixo ala.


miércoles, 4 de diciembre de 2013

El personaje al que describo tiene el rostro inerte y blanquecino como el amanecer ya que no transmite aparencía de sentimiento alguno. 
Sus  labios  guardan bien sus palabras ya que no es nada hablador, tiene una mirada profunda que transmite seguridad. 

Los ojos claros como dos gotas de agua y el pelo rubio como el trigo seco. Es alto como una espiga. En definitiva  es una persona poca habladora y de rostro serio.